مرگ سیاه چیست؟

مرگ سیاه با تورم دردناک در غدد لنفاوی شناخته شد و طاعون بوبونیک نام گرفت. قربانیان این بیماری به دلیل آسیب به پوست و بافت زیرین با لکه های تیره پوشیده شده بودند. پیدایش این بیماری به قرن چهاردهم در جنوب روسیه برمیگردد و پس از آن در مسیرهای خاور دور به سمت اروپای غربی تا خاورمیانه گسترش یافت. بیماری طاعون با استمرار تجارت و مسافرت ومبتلا شدن تمام خدمه کشتی های تجاری و همچنین جنگ و قحطی تشدید شد.

الگوهای کشاورزی و تجارت در اثر جنگ مختل شد و شرایط نامساعد آب و هوایی به کاهش عرضه غلات – گندم، جو و جو افزوده شد. افرادی که که قبلاً به دلیل سوء تغذیه ضعیف شده بودند، بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری بودند. از دست دادن کارگران به دلیل قحطی و بیماری، اقتصاد را تحت تأثیر قرار داد که منجر به فقر و جنایت شد. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص رخدادهای تاریخی به اینجا مراجعه کنید.

انواع طاعون

این بیماری با تورم مشخصه غدد لنفاوی (بوبوها) در امتداد گردن، زیر بغل و کشاله ران مشخص شد. علائمی بارزی که با تب، لرز، مفاصل و سردرد، کسالت و حالت تهوع همراه بود. این بیماری با تشدید علائم و میزان افزایش مرگ و میر به سه دسته کلی و با عناوین زیر نام گرفت:

• طاعون بوبونیک
• طاعون پنومونی
• طاعون سپتی سمی که از این نوع بیماری بسیار نادر بود.

بازماندگان این بیماری داستان های ترسناکی از زندگی و محیط زیست در طول سال های طاعون داشتند. هوا از بوی هولناک اجساد بیمار، مرده و پوسیده پر بود. قرنطینه های چهل روزه که در خشکی ایجاد شد تا افراد آلوده از شهر خارج نشوند. امکاناتی ایجاد شد تا مسافران بتوانند تا پایان چهل روز منتظر بمانند. با این حال، موش‌های صحرایی و کک‌های سیاه را نمی‌توان با این روش‌ها دور نگه داشت، بنابراین گسترش بیماری ادامه یافت.

مرگ سیاه – مسائل اخلاقی، سیاسی و اجتماعی

اکثر مورخان معتقدند مرگ سیاه تقریباً یک سوم جمعیت اروپا را از بین برده است. این کاهش جمعیت آثار گوناگونی داشت. طبقه دهقان اروپا از یک سو سود برد. آنها به دلیل کمبود نیروی کار به مناطق وسیعی از زمین های حاصلخیز که بدون مراقب بودند، دسترسی یافتند و مالکان به دهقانان امکان آزادی بیشتر داده و دستمزد آنها را  نیز افزایش داد. بسیاری از مورخان معتقدند که اینها اولین تکان های سرمایه داری بودند. دولت‌هایی که آمادگی لازم برای مقابله با این فاجعه را نداشتند، اقداماتی مانند کنترل قیمت‌ها و ممنوعیت برخی از اقلام غذایی را اتخاذ کردند.

در این دوره تأثیر کلیسا به شدت کاهش یافت. بسیاری از کلیسا به دلیل ناتوانی آن در جلوگیری از پیشرفت بی امان بیماری ناامید شدند. ایمان به خدا به سختی مورد آزمایش قرار گرفت. بسیاری از صومعه‌ها به دلیل اینکه قربانیان بیماری از روحانیون کمک می‌گرفتند و بدین ترتیب بیماری به آنها منتقل می‌شد.

از نظر کتاب مقدس، طاعون همیشه به عنوان وسیله ای برای مجازات الهی توسط خداوند تلقی شده است. نمونه کلاسیک آن ده طاعون است که در زمانی که فرعون از آزادی قوم خدا، اسرائیل امتناع می ورزد، بر مصریان وارد شد. کتاب مقدس مرگ سیاه را پیشگویی نمی کند، بنابراین دشوار است که آن را به عنوان یک بلای خدا توصیف کنیم. کافی است طاعون انسان ها را به فکر اولویت ها و مرگ و میر خود بیاندازد تا جایی که خدا را طلب کنند.